در سال ۱۹۴۹ دکتر ساموئل استوفر جلد اول کتاب خود با عنوان سرباز آمریکایی را که یکی از بزرگترین و ارزشمندترین پژوهش های علوم اجتماعی است را منتشر کرد. این پژوهش گسترده که با همکاری بخش اطلاعات و آموزش وزارت دفاع ایالات متحده بر روی بیش از نیم میلیون سرباز آمریکایی در طول جنگ دوم جهانی با صرف زمان و هزینه ی هنگفت انجام شده بود، واکنش های متفاوتی را به همراه داشت. در یکی از معروف ترین نقدهای این اثر، آرتور شلزینگر یافته های این پژوهش را «ابتدایی و بدیهی» خواند و ضرورت انجام چنین پژوهش های پرهزینه ای را به چالش کشید.

پروفسور پل لازارسفلد، پژوهشگر و جامعه شناس دانشگاه کلمبیا، در همان سال ۱۹۴۹ مروری بر کتاب سرباز آمریکایی نوشت. او پس از مقدمه ای کوتاه و تشریح مشخصات نمونه، بازه ی زمانی، و روش های جمع آوری اطلاعات، شش مورد از یافته های این پژوهش را به صورت خلاصه ارائه می کند. به عنوان مثال: «۲- سربازانی که از مناطق روستایی به جبهه آمده بودند، درمقایسه با کسانی که از مناطق شهری اعزام شدند، از روحیه ی بهتری در طول جنگ برخوردار بودند».و یا: «۵- افسران سفید پوست، به نسبت افسران سیاه پوست، انگیزه و تمایل بیشتری برای ارتقا درجه از خود نشان می دادند.» او سپس از زبان خوانندگانی مانند شلزینگر اضافه می کند که «البته. کاملا واضح و منطقی است. با توجه به کار سخت فیزیکی و شرایط زندگی دشوار تر در مناطق روستایی، این طبیعی است که سربازانی که از روستا اعزام می شوند در منطبق کردن خود با شرایط دشوار جبهه مشکل کمتری داشته باشند. همچنین سال ها استثمار و سرکوب انگیزه ی سیاه پوستان برای ارتقا را کاهش داده و آن ها به رده های پایین تر اجتماعی عادت کرده اند.  اما به راستی چه نیازی به چنین پژوهش گسترده و پرخرجی برای یافتن جواب هایی بود که هر کسی به سادگی می توانست به آن برسد؟ حقیقتا چرا؟»

اما پروفسور لازارسفلد می افزاید که در حقیقت تمام شش موردی که به عنوان خلاصه ی یافته های تحقیق ارائه شده بود دقیقا بر عکس یافته های واقعی پژوهش بودند. این شهرنشینان بودند که از روحیه ی بهتری در طول دوران جنگ برخوردار بودند و افسران سیاه پوست برای ترفیع درجه تمایل و انگیزه ی بیشتری داشتند. البته اگر در همان ابتدا یافته های واقعی پژوهش ارائه شده بود باز هم آن خواننده ارتباطی بین آن و یکی از دانسته های خود پیدا می کرد: «شهرنشینان به کار در محیط های شلوغ و پر استرس، تعاملات فراوان با دیگران، سلسله ای از طبقه های اجتماعی، استاندارد های نسبتا سفت و سخت پوشش و رفتار و مواردی از این دست عادت دارند. این بدیهی است! واضح است که سال ها سرکوب و استثمار، تشنگی و انگیزه ی سیاه پوستان را برای تصدی رده های بالای اجتماعی چندین برابر کرده است.»